Het is deze week de Regenboogweek, die jaarlijks wordt georganiseerd rond 11 oktober, de 
Internationale Coming Out Dag. Bij Jodan Boys wordt ook de regenboogvlag gehesen om te benadrukken dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn. Jezelf zijn en je veilig voelen bij hoe en wie je bent, dat is voor iedereen belangrijk. Helaas is dit voor veel LHBTI’s nog steeds niet vanzelfsprekend.
Rebekka de Jong is aanvoerder van Vrouwen 1 en draagt als aanvoerdersband de regenboogband. Daarom een paar vragen aan haar:
- Waarom vind jij het belangrijk om de regenboogband te dragen?
Ik vind het belangrijk om de regenboogband te dragen, omdat wij als Jodan Boys Vrouwen 1 staan achter de boodschap die de regenboogvlag met zich meebrengt: inclusiviteit en jezelf kunnen zijn. Doordat de aanvoerder de band draagt, laten we aan de clubs en tegenstanders zien dat we hiervoor staan.
- Wat was voor jou de aanleiding om ‘m te gaan dragen?
Afgelopen seizoenen was Dorien aanvoerder en zij droeg iedere wedstrijd de regenboogband. Het was daarom een logische stap dat ik dit jaar ook deze band zou dragen. Daarnaast sta ik zoals eerder beschreven achter de boodschap ervan, dus een goed initiatief om deze regenboogband te dragen.
- Welke reacties krijg je op het dragen van deze band?
Ikzelf en anderen in het team hebben niet eerder reacties gekregen op het dragen van de regenboogband. Ik denk dat dat ook niet per se hoeft, het mag als normaal gezien worden.
We hebben wel eens meegemaakt dat speelsters in ons team werden uitgescholden en beledigd om hoe ze eruit zagen. Des te meer reden om de regenboogband te dragen, zodat anderen zien dat wij hierboven staan en iedereen welkom is in Jodan Boys Vrouwen 1.
- Hoe leeft het onderwerp ‘je zelf kunnen zijn’, en dan specifiek voor LHBTI’s binnen Vrouwen 1?
In Vrouwen 1 spelen verschillende meiden die een vriendin hebben, waaronder ikzelf. Dat er in ons team helemaal geen taboe op rust, zegt al genoeg. Ik voel mij mezelf hier en krijg het gevoel in dit team dat iedereen er mag zijn. Het maakt hier niet uit op wie je valt of van wie je houdt, we zijn allemaal speelsters van Jodan Boys en respecteren elkaar.
- In hoeverre merk je dat er nog een taboe op rust binnen de vereniging?
Binnen Jodan Boys voel ik niet zo zeer een taboe. Het was zelfs de plek waar ik mijzelf snel veilig en welkom voelde, zeker in de beginfase van m’n coming out. Dat er niet zo’n vergrootglas op lag, heeft mij geholpen om mezelf te durven zijn.
Ik vind het goed dat Jodan Boys zich actief bezighoudt met sportiviteit en respect, en normen en waarden prioriteit geeft. Dit geeft de ruimte en mogelijkheid aan spelers, stafleden, vrijwilligers etc. om jezelf te zijn op en naast het veld.
- Wat zou je anderen willen meegeven hierover?
Wat ik anderen wil meegeven is om te proberen zonder oordeel en met empathie iedereen te behandelen. Op een voetbalclub moet de focus liggen op plezier en samenzijn, in combinatie met presteren en sportiviteit. Het maakt daarbij niet uit hoe je je kleedt of op wie je verliefd bent, iedereen mag er zijn. Focus op een goed gevoel op de club/in je team en geef elkaar daarin de ruimte. Zodra spelers/speelsters zich gelukkig en zichzelf voelen, dan ben ik er van overtuigd dat prestatie vanzelf komt.
Project Iedereen telt mee
Bij Jodan Boys willen we dat iedereen zich thuis voelt. We zijn een vereniging met spelers, ouders, vrijwilligers en fans uit verschillende culturen, mannen en vrouwen, oud en jong, hetero’s en homo’s, met of zonder beperking. Wij zijn er voor iedereen! Om dit te nadrukken zijn we het project Iedereen telt mee gestart (LINK). Onderdeel hiervan is ook de serie Wat is het thuisgevoel van….. (LINK)