Wat is jouw ‘thuisgevoel’ bij De Jodan Boys?
Als ik het veld opkom voel ik mij al “75” jaar thuis. Ik heb een paar jaar geleden mijn memoires geschreven over mijn tijd als speler, trainer en supporter bij de club.
Eén van de voorbeelden die ik hierin beschrijf én die van toepassing zijn op ‘het thuisgevoel’ bij De Jodan Boys is de PATAT training:
“In 2005 kwam bij mij op dat er meer contact moest zijn met de spelers van het eerste en ik kwam op het idee om de spelers van de selectie de pupillen te laten trainen. De PATAT training was geboren, eenmaal in het jaar een training laten verzorgen door spelers van de selectie. De hoofdtrainer Willem den Beste vond het fantastisch! 14 speler op het veld met 85 tot 100 pupillen, eerst oefeningen die ik zelf uitgezet had op het veld en daarna een partijtje, Anton van de Stok gaf mij de raad om met twee ballen te spelen. De selectiespelers vinden het nog steeds leuker dan de pupillen. Daarna met zijn allen patat eten.”
Als dat geen thuisgevoel geeft ?.
Op welke momenten voel jij je thuis bij de club?
Als ik zie hoeveel mensen zich inspannen voor onze mooie vereniging en zeker bij de opleiding van onze jeugd.
Wat kan onze vereniging anders doen zodat iedereen echt mee telt (op het gebied van diversiteit en inclusiviteit)?
Op een of andere manier meer aandacht te schenken aan integratie aan al onze leden op ieder terrein
Welke tips heb je voor de vereniging op dit gebied?
Ouders van onze nieuwe jeugdleden meer betrekken bij de opleiding. Uit eigen ervaring weet ik dat de ouders daar voor open staan.
Helaas ben ik op een leeftijd gekomen dat ik niet veel meer kan betekenen voor onze mooie vereniging.
Kijk hier voor de andere afleveringen van Wat is het thuisgevoel van…