In de serie Wat is het thuisgevoel van…. Laten we leden aan het woord over hun ‘thuisgevoel’ bij De Jodan Boys. Deze keer Manon Julicher
- Wat is jouw ‘thuisgevoel’ bij De Jodan Boys?
Dat is lastig te zeggen, want ik kom eigenlijk pas kijken sinds vorig seizoen. En ik roep dan alleen de wedstrijden van Vrouwen1 om. Maar als ik er ben, kijk ik samen met Jaap Eversen naar de wedstrijd. Dat is hartstikke leuk en gezellig. Ik hoor van alles over de club, de spelers, en Gouda. Het fijnste gevoel is natuurlijk als ik de goaltune mag inzetten als de vrouwen gescoord hebben. Of de opstelling noem als JB het veld oploopt en daarbij een leuk verhaaltje kan vertellen.
- Op welke momenten voel jij je thuis bij de club (en wat zorgt daar dan voor)? Geef eens een voorbeeld.
Tijdens het omroepen komen veel mensen een praatje maken. Gezellig. Van jong tot oud, man, vrouw, scheidsrechters, ouders, mensen achter de bar. Het is leuk om te horen wat mensen allemaal bij de club doen en hoelang ze al betrokken zijn. Ik krijg het idee dat Jodan Boys een beetje is zoals een hond. Het maakt niet uit wie je bent of hoe je eruitziet: zolang jij goed bent voor de club, zijn de mensen van de club goed voor jou. Iedereen is behulpzaam. Zo is er altijd wel iemand die mee wil kijken als ik de rugnummers bij wissels niet kan lezen. En er is ook altijd wel iemand die wel de maker van de goal heeft gezien als ik hem heb gemist (gebeurt bijna nooit natuurlijk…?).
- Wat kan onze vereniging anders doen zodat iedereen echt mee telt (op het gebied van diversiteit en inclusiviteit)?
Ik vind dat er al heel veel gedaan wordt. Kijk bijvoorbeeld naar hoe serieus er om wordt gegaan met de vrouwen bij JB. Dat is echt niet bij elke club zo. Voor wij in Gouda kwamen wonen speelde mijn vriendin Lisanne bij een andere club. Ze speelde in een hogere klasse, maar de faciliteiten voor de vrouwen waren veel minder. Hier worden de vrouwen echt serieus genomen. Zo gaan ze bijvoorbeeld op trainingskamp en het busvervoer naar de uitwedstrijden is ook niet mis. Dat is mooi om te zien. Tegelijkertijd denk ik dat er altijd blinde vlekken zijn. Juist voor doelgroepen die je nog niet op het netvlies hebt, omdat ze niet op de club rondlopen. Is daar misschien een reden voor? Goed om je altijd bewust te zijn van die vraag.
- Welke tips heb je voor de vereniging op dit gebied (en wat doe jij?)?
Op De Goudse Waarden deden ze afgelopen jaar een test hoe geschikt de school was voor mensen met een fysieke beperking. Een jongen in een rolstoel ging een dag door de school en beschreef wat hij meemaakte. Zo kwam de school erachter dat hun kantine niet geschikt was voor mensen in een rolstoel. Dat kun je bij Jodan Boys ook doen. Dat hoeft niet per se voor mensen met een beperking, maar denk ook aan andere groepen: iemand die geen Nederlands spreekt, een oudere vrouw of juist een jonge moeder die ook wel wil voetballen. En bekijk de club door hun oogharen. Wat zie je dan?
Lees hier de eerste aflevering van deze serie:
Nieuwe serie: Wat is het thuisgevoel van….. – De Jodan Boys (cvvdejodanboys.nl)