Afgelopen week ontvangen we het bericht van het overlijden van Sam Bouter, ons oudste lid.
Met het overlijden van Sam Bouter is Jodan Boys opnieuw één van de oude getrouwen uit de oertijd van de vereniging kwijt geraakt. Na het heengaan van zijn broer Piet, Jo van Dijk en Ton de Kwaadsteniet was Sam met zijn 91 jaar zelfs het oudste nog levende lid en één van de weinigen die W.O.II nog bewust heeft meegemaakt. Hart- en nierfalen, heeft een einde gemaakt aan het leven van een lid waar de vereniging alleen maar trots op kan zijn. Lid geworden in 1942 is Sam tot in oktober, toen de competitie stil werd gelegd, geïnteresseerd gebleven in het reilen en zeilen van Jodan Boys.
Met een ijzeren geheugen; dat bleek wel in april 2018 toen hij door voorzitter Marco Kastelein werd gehuldigd omdat hij 75 jaar lid was. Praktisch uit zijn hoofd wist Sam het ene na het andere smeuïge verhaal op te dissen, vooral uit de tijd dat hij zelf actief was als speler. Zo vertelde hij met smaak dat het elftal waarmee hij een wedstrijd in Klaaswaal moest spelen, niet voor 20.00 uur terug kon zijn in Gouda wat wel moest vanwege de dan ingaande door de Duitse bezetters ingestelde Sperrtijd. Dit werd opgelost door de nacht door te brengen in het Rotterdamse politiebureau Haagseveer, waarna op zondagochtend de eerste trein naar Gouda werd genomen. Het mooiste vond hij zelf dat dit Jodan Boys door de verstoring van de zondagsrust één lid heeft gekost.
Buiten het voetballen heeft Sam ook op andere fronten zijn sporen voor de club verdiend. Zo is hij na de oorlog lid geweest van de commissie die donateurs probeerde te werven voor de club onder het motto “Heel Christelijk Gouda donateur of donatrice van De Jodan Boys”, samen met o.a. coryfeeën als Chris Boot, Gijs Graafland en Martin van Leeuwen. Nog belangrijker was zijn rol bij de bouw van het vorige houten clubgebouw dat in 1964 tot stand kwam op de plek van de huidige Dug-Inn. Sam was hiervan de bouwmeester en dat was bepaald geen sinecure. Er was maar f 27000,00 beschikbaar voor clubgebouw en kleedkamers, zodat er een stevig beroep op vrijwilligers werd gedaan. Dat lukte en het mooiste vond Sam dat zelfs Ds.Bogerd had meegeholpen door de kleedhaken aan te brengen!
Op latere leeftijd was hij alleen nog supporter, zeker toen zijn zoon Ronald ging voetballen en in de A-selectie kwam. Zo bezocht hij samen met Jo van Dijk alle uitwedstrijden van het 2e elftal als Ronald daarin speelde. Maar na het vertrek van zijn zoon naar Israël waar hij als gids ging werken, bleef Sam de thuiswedstrijden van het 1e elftal bezoeken en genoot dan van de gesprekken met bekenden. Kon ook wedstrijden goed relativeren en gedroeg zich altijd zodanig beschaafd dat hij wel eens “een heer onder de supporters” werd genoemd.
Het zal zodra er weer gevoetbald mag worden vreemd zijn Sam Bouter niet meer bij Jodan Boys te zien. Hij zal door heel wat mensen gemist worden. Boven alles wensen we echter zijn nabestaanden sterkte toe met het verwerken van dit verlies.
Moge hij rusten in vrede.