Nee, geen gekkigheid, we heten natuurlijk gewoon De Jodan Boys, maar het was even een trigger om aan te geven dat er ook heel veel meiden en vrouwen voetballen bij onze mooie club.
Sinds december 2020 ben ik toegetreden tot het algemeen bestuur vanuit de Vrouwencommissie en men gaf aan dat het een traditie is dat nieuwe bestuursleden zichzelf even voorstellen door middel van een blog. Deze traditie heb ik mij in ieder geval wijs laten maken en via deze weg zal ik mij dus ook voorstellen. Voor veel mensen ben ik denk ik wel een bekend gezicht op de vereniging en visa versa natuurlijk. Erg leuk om zoveel mensen te kennen en samen deel te nemen aan deze sportieve ‘minimaatschappij’.
Evenzoveel mensen als ik ken op de vereniging, ken ik er ook niet waarschijnlijk. Hopelijk gaan we elkaar snel ontmoeten op het complex.
Wie ben ik? – in het kort:
Helen Verschoor, 39 jaar, gelukkig getrouwd met Roel Reijven (speler in 35+ 1), moeder van Seth (JO10-2) en van Tess (MO9-1).
Waar ken je mij misschien van? – in het iets langer:
Vanaf mijn geboorte -niet letterlijk, scheelt een paar weken- kom ik al op Jodan Boys. Mijn vader voetbalde in het 11e en beide ouders waren actieve vrijwilligers. Onder andere de organisatie van het pupillenkamp en de tweewekelijkse bardiensten waren hier onderdeel van. Het pupillenkamp organiseer ik nu zelf samen met mijn broer Hans Verschoor, en co-hoofdleiders Gert Bijl en Marcelle Hartenhof. En niet te vergeten een hele toffe groep kampleiders die uit verschillende takken van de vereniging hier hun bijdrage aan leveren. Ik vind dit na 18 jaar kampleiding te mogen zijn nog steeds een fantastisch evenement om aan mee te helpen; echt genieten zijn die vier dagen in het jaar met zoveel blije gezichten van de pupillen! Helaas kon in 2020 het pupillenkamp niet doorgaan, maar hopelijk vinden we een manier om dit in 2021 wel vorm te geven.
Verder… ben ik in 1989 spelend lid geworden toen het allereerste meisjesteam een feit werd. Het waren andere tijden, want er was één meisjesteam waar iedereen van 6 tot 12 jaar in speelde. Daarna ging je naar het meisjes junioren team tot je 15e en vervolgens naar de dames. Tja… vroeger deed men alles anders en soms was dat niet beter 😉
In totaal heb ik 23 jaar actief gevoetbald bij onze club. En dat was echt genieten! Heerlijk met elkaar op het veld strijden voor de winst, en daarna natuurlijk gezellig aan de derde helft in de kantine. Want ja, het is toch een sociale bezigheid dat voetballen. En vele vriendschappen ontpoppen zich vanzelf, ik heb 20 jaar samen mogen voetballen met mijn ‘bestie’ Charissa Langbroek. En ook zij is weer actief bij het vrouwenvoetbal, als keeperstrainer en assistent trainer van Vrouwen 1. In de voetsporen van haar vader, Martin Langbroek, die de grondlegger is van het meiden- en vrouwenvoetbal zoals wij dat kennen bij Jodan Boys. Mooi toch?!
En toen even een korte JB-tussenpauze gehad: getrouwd en twee prachtige kinderen op de wereld mogen zetten, en ook zij hebben passie voor voetbal. Het verenigingsleven sluipt er dan als vanzelf weer in; zaterdags langs de lijn bij drie wedstrijden en woensdagmiddag toch even een paar uurtjes bardienst.
In het hier en nu:
Sinds februari 2020 ben ik onderdeel van een projectteam dat de focus heeft op het (door)ontwikkelen van het meiden- en vrouwenvoetbal binnen onze club. Het seizoen ervoor is er in samenwerking met de KNVB een analyse gedaan van de huidige situatie omtrent het meiden- en vrouwenvoetbal. Hierin is gebruik gemaakt van een groeimodel met verschillende fasen. Deze fasen zeggen iets over de kwaliteit van voetballen voor meiden en vrouwen (strategie), de positionering van meiden en vrouwen (cultuur) en een afgestemde organisatie voor meiden en vrouwen (structuur). In een drietal bijeenkomsten met de KNVB heeft dit inzicht gegeven over de fase waarin deze tak binnen onze vereniging zich bevond én zijn uit de rapportage drie hoofdonderwerpen gekozen waarin Jodan Boys in ongeveer drie seizoenen zich verder zal ontwikkelen en verbeteren. Dit betreft voetbaltechnische zaken, inclusieve organisatie en communicatie.
En in aanvulling op het project ben ik sinds kort lid algemeen bestuur vanuit de Vrouwencommissie. Deze eervolle taak mag ik overnemen van Johan Kortleven. Johan heeft deze functie met veel enthousiasme, daadkracht en visie overgenomen van Marjan van Olst. Als je de website een beetje volgt weet je dat Marjan ontzettend veel werk heeft verzet rondom het vrijwilligersbeleid en de uitvoering hiervan.
Het is uiteraard prettig om te starten vanuit de stevige basis die Johan heeft neergezet, maar ook een uitdaging om dit verder uit te bouwen en meer meiden en vrouwen te laten voetballen. En daarbij de kwaliteit van het voetbal te verbeteren, te zorgen dat het inclusief en gelijkwaardig is, ook als het gaat om meiden en vrouwen binnen onze club. Niet alleen in het voetballen, maar ook in het vrijwilligerswerk, vrouwelijke trainers én leiders én commissieleden én …, etc. Ideeën zijn er, maar het is altijd goed als er meer mensen met ons meedenken. Dus als afsluiting van deze blog wil ik graag van de gelegenheid gebruik maken om te vragen jouw ideeën voor het meiden- en vrouwenvoetbal binnen onze club ook met ons te delen. Stuur een bericht aan vrouwen@cvvdejodanboys.nl