Na 20 seizoenen deel uitgemaakt te hebben van de medische staf van Jodan Boys doet Mees een stapje terug.
In het seizoen 2000 – 2001 werd Mees aangesteld als sportverzorger bij Jodan Boys na een gesprek met Teun Baas en Cor Verbaan. Dit alles geschiedde op voordracht van de toenmalige trainer René van Beek die Mees al had leren kennen uit de periode dat hij actief was bij vv Stolwijk en stadgenoot DONK.
Mees was bij vv Stolwijk multifunctioneel want als speler / trainer / leider / verzorger begeleidde hij het 3e elftal van Stolwijk gedurende een periode van ca. 3 jaar. Nadat hij zijn sportverzorgingsdiploma had behaald werd hij door René van Beek benaderd om als verzorger bij stadgenoot DONK aan de slag te gaan. Bij stadgenoot DONK is Mees zo’n 5 jaar actief geweest en leverede hij ook al een bijdrage bij het inregelen van hersteltraining met de toenmalige talentvolle spelers zoals Kevin Blom, Mark Lugthart en Raymond van Tol.
Mees besloot vervolgens een opleiding “Pedicure” te gaan volgen. Mees kijkt met plezier terug op deze opleiding met 21 vrouwen; nadeel was wel dat hij gedurende deze periode niet meer in de gelegenheid was om als sportverzorger bij DONK te werken.
Na de afronding van de opleiding keerde Mees toch weer terug in de “voetbalwereld” en werd hij opnieuw benaderd door René van Beek die inmiddels als trainer actief was bij Jodan Boys.
Mees heeft in het “tijdperk Jodan Boys” de vereniging zien groeien. Daar waar hij in beginsel alleen verantwoordelijk was voor de sportverzorging kwam Hans van Kersbergen hem na ca 2 jaar ondersteunen. Inmiddels is er binnen onze vereniging al geruime tijd sprake van een medische staf waarin ook mensen als Ronald Bax, Evert van de Steeg, Ab Rietveld en Margareth Langbroek een belangrijke bijdrage leveren in het wel en wee van spelers.
Terugkijkend op de gehele periode kan Mees de conclusie trekken dat er sprake is geweest van een mooie periode waarin in sportief opzicht de vereniging is gegroeid. Absolute hoogtepunten zijn dan ook de promotie naar de Hoofdklasse via een beslissingswedstrijd tegen Achilles Veen onder toeziend oog van zo’n 2.500 toeschouwers alsmede het behalen van het kampioenschap in de Hoofdklasse met promotie naar de Topklasse.
We weten het allemaal nog wel; Kees Graafland schoot in blessuretijd uit bij Zwaluwen ’30 de winnende treffer binnen waardoor promotie een feit werd. Het onthaal met een rondrit door de stad en de ontvangst op de Sportlaan door de uitbundige supportersaanhang met fakkels en vuurwerk zijn mooie herinneringen.
Daarnaast kijkt Mees met plezier terug naar zijn trip naar Ghana in het kader van een uitwisselingsproject tussen de gemeenten Gouda en Elmina. Samen met Patrick Akerboom leverde hij hieraan een bijdrage. In Elmina is een Nederlandse begraafplaats, een Nederlandse wijken veel bewoners hebben een Nederlandse achternaam zoals Bartels, Van Dyck, de Heer, Vroom of van der Puye.
De inmiddels 72-jarige Mees had zich ongetwijfeld een ander afscheid voorgesteld maar feit is dat hij reeds een aantal maanden geleden al aangaf te zullen stoppen met zijn werkzaamheden bij Jodan Boys. De “jeugdige” Mees is teruggekeerd op het “oude nest” in Stolwijk waar hij de meisjes Jeugd O13 training geeft; in dit team speelt zijn kleindochter.
Los van de sportieve hoogtepunten kijkt Mees met plezier terug op de fijne sociale contacten; het ontmoeten van mensen is een absolute verrijking in het leven. De sociale contacten binnen Jodan Boys zal hij dan ook zeker gaan missen. Uiteraard hoopt hij in de nabije toekomst nog met enige regelmaat op onze club te zijn; tijd voor het ophalen van mooie herinneringen!
Naast Mees willen wij langs deze weg ook zijn vrouw Bets bedanken voor haar inbreng alsmede de gastvrijheid die altijd geboden werd. Wij wensen hen dan ook verder veel gezondheid toe.