In de serie 4 vragen aan…. laten we leden aan het woord over hun ‘thuisgevoel’ bij De Jodan Boys. Deze keer Imen Laroussi, voetbalmoeder en lid commissie Sportiviteit & Respect.
Wat is jouw ‘thuisgevoel’ bij De Jodan Boys?
Ik vind het heerlijk om bij De Jodan Boys rond te lopen en allerlei bekenden van vroeger tegen te komen. Bij te praten met ouders, met de vrijwilligers die je vaak 
kent of onlangs hebt leren kennen. Je bent er omdat je sport belangrijk vindt en om samen mooie momenten te maken. Ik zat vroeger op atletiek bij AV Gouda, daar heb ik mijn hele jeugd doorgebracht en geweldige herinneringen aan. Dat verenigingsgevoel heb ik nu ook bij Jodan Boys door mijn voetballende kinderen en als lid van de commissie Sportiviteit & Respect. Wij wonen vlakbij De Jodan Boys waardoor we er ook regelmatig even naar toe wandelen. In onze wijk wonen veel kinderen die van voetbal houden. De kinderen spelen daardoor doordeweeks en in het weekend op de velden die open zijn. Een geweldig fijne plek om buiten te spelen. Dit bij elkaar maakt dat we ons thuis voelen bij de club.
Op welke momenten voel jij je thuis bij de club (en wat zorgt daar dan voor)?
Ik vind de zaterdag gezellig als we thuis spelen. Even kijken naar mijn zoon. Een praatje maken met de ouders langs de lijn over onze ups & downs van de afgelopen week. Een praatje met Minne in de kantine, een praatje met andere kinderen en ouders om de gespeelde wedstrijden te evalueren. Soms komen we met het gezin op zaterdagmiddag naar het eerste elftal kijken en dan geniet ik enorm van de sport en de goede sfeer op het terrein. Wat ik ontzettend leuk vind bij onze club is dat teams naar elkaar kijken en elkaar aanmoedigen. Dat schept een band.
Wat kan onze vereniging anders doen zodat iedereen echt mee telt?
Wij zijn met elkaar de vereniging. Ik wil vooral een oproep doen aan de leden en betrokkenen om de vereniging te helpen. Wat kun jij nog voor de vereniging en jouw team betekenen ter bevordering van een positief sportklimaat? Vele ouders bijvoorbeeld zijn actief vrijwilliger, maar sommige ouders zetten de kinderen af op het terrein en komen nooit naar een wedstrijd of training kijken. Er is een grote groep ouders die betrokken is, maar tegelijkertijd ook veel laat afhangen van de (vrijwillige) trainer. Welk initiatief neem jij? Help je bijvoorbeeld mee als ouder om een fijne sfeer in het team te waarborgen. Voer je in verbinding gesprekken met elkaar, ga je ook de moeilijke gesprekken aan? Bied jij aan om te rijden naar een uitwedstrijd? Sta je ook weleens met een vlag of fluit of theedoek in je handen? Los van de capaciteit komt dit vooral ten goede aan de positieve cultuur op de vereniging. Een cultuur waarbij we respect voor elkaar tonen en trots zijn op de vereniging.
Kijk hier voor de andere afleveringen van Wat is het thuisgevoel van…